WDR (ang. Wide Dynamic Range) to technologia stosowana w kamerach wizyjnych, która umożliwia rejestrowanie obrazu z zachowaniem szczegółów w obszarach jednocześnie bardzo jasnych i bardzo ciemnych. Kamera z funkcją WDR potrafi przetworzyć kilka poziomów ekspozycji w jednej klatce, dzięki czemu unika przepaleń i zaciemnień.
Mechanizm działania WDR opiera się zazwyczaj na dwóch metodach: sprzętowej (True WDR), polegającej na wykonaniu kilku klatek z różną ekspozycją i ich połączeniu w czasie rzeczywistym, lub cyfrowej (D-WDR), która modyfikuje jasność obrazu programowo.
WDR sprawdza się w miejscach o zmiennym lub kontrastowym oświetleniu – np. przy wejściach do budynków, gdzie kamera rejestruje zarówno wnętrze, jak i intensywne światło z zewnątrz. Kamery z True WDR są droższe, ale oferują lepszą jakość obrazu niż te z wersją cyfrową.
